|
|
Kees Peters
|
4- Resonantie, zie ook de documentaire "Zo binnen zo buiten" ( januari 2017) hierboven.
en de film Soundfulness Klankontspanning, tweede film.
Graag wil ik je meenemen op een verrassingstocht in een wereld die uitnodigend voor ons open ligt
maar die door een ouderwets hiërarchische denk-structuur moeilijk toegankelijk is.
Zal ik dit laatste milder omschrijven ?
Dan zeg ik: de wereld ont-dekt zichzelf, op haar eigen moment, wanneer mensen er aan toe zijn.
Al minstens 100 jaren zeggen wetenschappers dat er meer dan één brein is,
méér dan alleen onze hersenen in ons hoofd.
Van de huidige neuro-wetenschappers accepteren we nú dat wij beschikken over drie breinen: hoofd, hart en buik.
Waarom is er niet geluisterd naar die vroegere wetenschappers die stelden dat we meer dan één brein hebben ?
Omdat dit lange tijd niet paste in ons hiërarchisch maatschappelijke denken: er kan er maar één de leiding hebben !
Volgens deze hiërarchie bepalen we ook dat ons lichaam wordt geregeld door dat ene brein, bovenin ons lijf.
Net zoals een bedrijf, school of organisatie maar één baas kan hebben.
Zo ook ons lijf: het kan alleen maar bestuurd en geregeld worden door één brein en wel van boven naar beneden.
We zijn lange tijd gewend geweest aan deze “top-down” situaties.
Meer voorbeelden van dit hiërarchisch management:
. de dirigent die zijn orkest beweegt tot harmonie
. de struktuur van melodie en ritme die bepalend zijn voor beleving van muziek
. de dokter of therapeut die jou vertelt waarom jij je niet lekker voelt
De laatste tien tot twintig jaren verandert geleidelijk aan dit hiërarchische model in samenwerkende structuren
als democratie en resonantie. Niet alleen een “bottom-up” model, ook “enjoining-together” .
Proef je het woordspel: enjoining together en enjoying together ?!
Vraag nu is of we moeten kiezen tussen “top-down” of “bottom-up” ?
En….betekent deze keuze dat ik me dien te verbinden met “top-down” of “bottom-up” ?
En….hoe ga ik dan om met “enjoining-together” ?
Misschien moeten we niet zo streng zijn door de beleving van het werkwoord “kiezen” dat nogal dwingend voelt.
Met dit woord “kiezen” hebben we een voorbeeld dat ook in taal gevoelsmatig hiërarchie kan zitten.
Zou “kiezen” kunnen inhouden dat er samenwerking, samen beleving kan zijn ?
Dat dit inhoudt dat nieuwe bewegingen in onze samenleving niet alleen van boven komen, zoals het “Binnenhof”, vanuit de directie, vanuit de dokter of therapeut ?
We zien bewegingen van “bottom-up” en “enjoining-together” om ons heen in de ontwikkeling en mogelijkheden
van internet. Kennis en ontdekkingen worden gevoed door een open uitwisseling tussen verschillende gelaagdheden in de cultuur, in de manier van waarnemen, beleven en verwerken.
In het oude systeem van hiërarchie werden verschillen gecontroleerd en gecorrigeerd.
Verschillen werden vermeden of angstig bewaakt.
Bij “enjoining-together” zijn verschillen juist dé mogelijkheden voor ontdekking en uitnodiging tot verandering.
In deze sfeer herkennen we ook het moment van ontdekking, van verrassing.
Deze herkenning , dit moment, noem ik resonantie.
Als je de sfeer van “enjoining-together” hebt geproefd ga je herkennen dat verlangen, verwondering en vertrouwen jouw gidsen zijn.
Laat ik zelf enkele tientallen jaren terugkijken naar mijn eigen ervaringen van veranderingen.
In de jaren ’70 was ik wetenschapper en ik ontleende mijn gezag aan ontdekkende en controlerende kennis
vanuit mijn hoofd ( brein nummer één ).
Rond 1980 was ik aktief in de wereld van de geïmproviseerde muziek waarin kennis en beleving meer gedeeld werden, met meer dan alleen mijn hoofd. Hart en buik vulden mijn beleving aan plus…….kontakt met het publiek
( brein nummers twee en drie).
Rond 1985 ontdekte ik de wereld van de klankschalen. In feite óók een brein.
In mijn tocht door deze jaren ervaar ik dat mijn pad werd gevoed door verlangen en verwondering.
Ik zocht en keek struikelend rond. Ik kon mij ook meer en meer kwetsbaar en naakt bewegen, gestript van patronen en strategiëen. Ik kleedde zelfs de piano uit tijdens mijn concerten.
Ik dook ín het instrument, ín de klanken om via de blote snaren mijn eigen fijn-besnaardheid te ontdekken.
Ik vroeg me af en tegelijkertijd wist ik het:
er móet een instrument zijn dat alle klanken en alle harmonie in zich draagt.
En dán ontdek ik de klankschaal. Of mag ik zeggen: de klankschaal ontdekt mij ?!
Mijn verzet tegen dit instrument was aanvankelijk enorm groot.
Kan dat wel……zo’n simpel instrument en dan ook nog slechts één instrument……dat daar alle mogelijkheden in aanwezig zijn?
Verlangen, verwondering, vertrouwen, verandering, kennis en plezier.
Alles in mij resoneerde. Mijn brein, mijn hart, mijn buik.
Hier komen niet-vorm en vorm samen.
Kosmos en Kees komen samen, “enjoining-together”.
In deze ontwikkeling heeft mijn kontakt met Tibetanen sterk bijgedragen.
Deze vluchtelingen vanuit een andere cultuur met een rijke spirituele beleving brachten een instrument mee,
de klankschaal. Zij noemen de klankschaal een schat, tibetaans “terma”.
Juist in de tijd dat de wereld zich opent voor verschillende culturen draagt de klankschaal bij tot ont-dekking van elkaar. Het is een prachtig instrument met een groot potentieel aan helend vermogen.
In de eerste alinea schreef ik:
“de wereld ont-dekt op haar eigen moment, wanneer mensen er aan toe zijn”
De klankschalen-schat is zo'n kostbaar moment voor ont-dekking,
voor bijdrage aan onze dynamisch veranderende samenleving.
Enkele vragen:
Herken jij, ondanks alle oude houdingen en patronen, momenten van resonantie?
Wanneer jij dit herkent en het hiermee eens bent……
hoe kun jij dan bijdragen aan onze veranderende wereld ?
Met die ander het gevoel beleven van “enjoining-together” ?
Nieuwsgierig naar meer ?
Ik geef lezingen en workshops rondom resonantie en de betekenis van klanken.
Alsook de relatie "Klank en Brein" waarin duidelijk wordt dat in een veilige omgeving de cliënt oorspronkelijk
en eigen contact maakt vanuit een intensieve waarachtige eigen beleving. Zie de film hierboven over Soundfulness klank-ontspanning.
De opleidingen van de Academie voor Open Bewustzijn geven resonantie een stevige plek:
* 2-jarige opleiding tot mindful coach
Start in 2019 in Den Bosch
* 1-jarige opleiding Mindfulness en Management
Start in 2019, in Loon op Zand nabij Tilburg
februari 2019
Kees Peters
en de film Soundfulness Klankontspanning, tweede film.
Graag wil ik je meenemen op een verrassingstocht in een wereld die uitnodigend voor ons open ligt
maar die door een ouderwets hiërarchische denk-structuur moeilijk toegankelijk is.
Zal ik dit laatste milder omschrijven ?
Dan zeg ik: de wereld ont-dekt zichzelf, op haar eigen moment, wanneer mensen er aan toe zijn.
Al minstens 100 jaren zeggen wetenschappers dat er meer dan één brein is,
méér dan alleen onze hersenen in ons hoofd.
Van de huidige neuro-wetenschappers accepteren we nú dat wij beschikken over drie breinen: hoofd, hart en buik.
Waarom is er niet geluisterd naar die vroegere wetenschappers die stelden dat we meer dan één brein hebben ?
Omdat dit lange tijd niet paste in ons hiërarchisch maatschappelijke denken: er kan er maar één de leiding hebben !
Volgens deze hiërarchie bepalen we ook dat ons lichaam wordt geregeld door dat ene brein, bovenin ons lijf.
Net zoals een bedrijf, school of organisatie maar één baas kan hebben.
Zo ook ons lijf: het kan alleen maar bestuurd en geregeld worden door één brein en wel van boven naar beneden.
We zijn lange tijd gewend geweest aan deze “top-down” situaties.
Meer voorbeelden van dit hiërarchisch management:
. de dirigent die zijn orkest beweegt tot harmonie
. de struktuur van melodie en ritme die bepalend zijn voor beleving van muziek
. de dokter of therapeut die jou vertelt waarom jij je niet lekker voelt
De laatste tien tot twintig jaren verandert geleidelijk aan dit hiërarchische model in samenwerkende structuren
als democratie en resonantie. Niet alleen een “bottom-up” model, ook “enjoining-together” .
Proef je het woordspel: enjoining together en enjoying together ?!
Vraag nu is of we moeten kiezen tussen “top-down” of “bottom-up” ?
En….betekent deze keuze dat ik me dien te verbinden met “top-down” of “bottom-up” ?
En….hoe ga ik dan om met “enjoining-together” ?
Misschien moeten we niet zo streng zijn door de beleving van het werkwoord “kiezen” dat nogal dwingend voelt.
Met dit woord “kiezen” hebben we een voorbeeld dat ook in taal gevoelsmatig hiërarchie kan zitten.
Zou “kiezen” kunnen inhouden dat er samenwerking, samen beleving kan zijn ?
Dat dit inhoudt dat nieuwe bewegingen in onze samenleving niet alleen van boven komen, zoals het “Binnenhof”, vanuit de directie, vanuit de dokter of therapeut ?
We zien bewegingen van “bottom-up” en “enjoining-together” om ons heen in de ontwikkeling en mogelijkheden
van internet. Kennis en ontdekkingen worden gevoed door een open uitwisseling tussen verschillende gelaagdheden in de cultuur, in de manier van waarnemen, beleven en verwerken.
In het oude systeem van hiërarchie werden verschillen gecontroleerd en gecorrigeerd.
Verschillen werden vermeden of angstig bewaakt.
Bij “enjoining-together” zijn verschillen juist dé mogelijkheden voor ontdekking en uitnodiging tot verandering.
In deze sfeer herkennen we ook het moment van ontdekking, van verrassing.
Deze herkenning , dit moment, noem ik resonantie.
Als je de sfeer van “enjoining-together” hebt geproefd ga je herkennen dat verlangen, verwondering en vertrouwen jouw gidsen zijn.
Laat ik zelf enkele tientallen jaren terugkijken naar mijn eigen ervaringen van veranderingen.
In de jaren ’70 was ik wetenschapper en ik ontleende mijn gezag aan ontdekkende en controlerende kennis
vanuit mijn hoofd ( brein nummer één ).
Rond 1980 was ik aktief in de wereld van de geïmproviseerde muziek waarin kennis en beleving meer gedeeld werden, met meer dan alleen mijn hoofd. Hart en buik vulden mijn beleving aan plus…….kontakt met het publiek
( brein nummers twee en drie).
Rond 1985 ontdekte ik de wereld van de klankschalen. In feite óók een brein.
In mijn tocht door deze jaren ervaar ik dat mijn pad werd gevoed door verlangen en verwondering.
Ik zocht en keek struikelend rond. Ik kon mij ook meer en meer kwetsbaar en naakt bewegen, gestript van patronen en strategiëen. Ik kleedde zelfs de piano uit tijdens mijn concerten.
Ik dook ín het instrument, ín de klanken om via de blote snaren mijn eigen fijn-besnaardheid te ontdekken.
Ik vroeg me af en tegelijkertijd wist ik het:
er móet een instrument zijn dat alle klanken en alle harmonie in zich draagt.
En dán ontdek ik de klankschaal. Of mag ik zeggen: de klankschaal ontdekt mij ?!
Mijn verzet tegen dit instrument was aanvankelijk enorm groot.
Kan dat wel……zo’n simpel instrument en dan ook nog slechts één instrument……dat daar alle mogelijkheden in aanwezig zijn?
Verlangen, verwondering, vertrouwen, verandering, kennis en plezier.
Alles in mij resoneerde. Mijn brein, mijn hart, mijn buik.
Hier komen niet-vorm en vorm samen.
Kosmos en Kees komen samen, “enjoining-together”.
In deze ontwikkeling heeft mijn kontakt met Tibetanen sterk bijgedragen.
Deze vluchtelingen vanuit een andere cultuur met een rijke spirituele beleving brachten een instrument mee,
de klankschaal. Zij noemen de klankschaal een schat, tibetaans “terma”.
Juist in de tijd dat de wereld zich opent voor verschillende culturen draagt de klankschaal bij tot ont-dekking van elkaar. Het is een prachtig instrument met een groot potentieel aan helend vermogen.
In de eerste alinea schreef ik:
“de wereld ont-dekt op haar eigen moment, wanneer mensen er aan toe zijn”
De klankschalen-schat is zo'n kostbaar moment voor ont-dekking,
voor bijdrage aan onze dynamisch veranderende samenleving.
Enkele vragen:
Herken jij, ondanks alle oude houdingen en patronen, momenten van resonantie?
Wanneer jij dit herkent en het hiermee eens bent……
hoe kun jij dan bijdragen aan onze veranderende wereld ?
Met die ander het gevoel beleven van “enjoining-together” ?
Nieuwsgierig naar meer ?
Ik geef lezingen en workshops rondom resonantie en de betekenis van klanken.
Alsook de relatie "Klank en Brein" waarin duidelijk wordt dat in een veilige omgeving de cliënt oorspronkelijk
en eigen contact maakt vanuit een intensieve waarachtige eigen beleving. Zie de film hierboven over Soundfulness klank-ontspanning.
De opleidingen van de Academie voor Open Bewustzijn geven resonantie een stevige plek:
* 2-jarige opleiding tot mindful coach
Start in 2019 in Den Bosch
* 1-jarige opleiding Mindfulness en Management
Start in 2019, in Loon op Zand nabij Tilburg
februari 2019
Kees Peters
Tekeningen Kees Peters: "sounding mirror-neurons"